Στον τόπο μου

τα δέντρα τα κλαδεύουν μέχρι να πονέσουν.

έτσι, λένε,

αγαπούν πιο πολύ τις ρίζες τους

και φτάνουν σε βαθύτερο ουρανό.

Και τα πουλιά,

που ζουν από αλήθεια,

φωλιάζουν στα αγκάθια.

Ξέρουν πως δίχως πόνο δεν βρίσκουν την αγάπη.

Και περιμένουν.

(Από την τελευταία  συλλογή ποιημάτων, "Πρόβα εαυτού" του ποιητή - φιλολόγου Διονύση Καρατζά - παλιού μαθητή του σχολείου μας- που παρουσιάστηκε χθες)