Την Τρίτη 13/10/2020 οι μαθητές της Ε2 τάξης, την Τρίτη 20/10/2020 οι μαθητές της ΣΤ τάξης και τη Δευτέρα 26/10/2020 οι μαθητές της Ε1 τάξης επισκέφθηκαν και ξεναγήθηκαν στο ανακαινισμένο πρόσφατα από το Δήμο Πατρέων Καταφύγιο κάτω από την πλατεία των Υψηλών Αλωνίων και στην έκθεση αντικειμένων και φωτογραφιών από την Κατοχή και την απελευθέρωση της πόλης από τους Γερμανούς που λειτουργεί στο χώρο.
Την ξενάγηση στους μαθητές σε δυο διαδοχικές ξεναγήσεις (όριο 9 μαθητές ανά ξενάγηση) έκανε η πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Πατρέων Κατερίνα Γεροπαναγιώτη (Ε2) και ο Πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας Πέτρος Βάης (ΣΤ1,ΣΤ2, Ε1).
Είναι ένας εντυπωσιακός χώρος (χωρητικότητας 300 ατόμων) με ενδιαφέρον φωτογραφικό υλικό και ντοκουμέντα που παρατίθενται, που αναφέρεται σε πλευρές από την ιστορία της πόλης, κατά τους βομβαρδισμούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, την κατοχή και την απελευθέρωση.
Το Καταφύγιο βρίσκεται διπλα από τις σκάλες που ενώνουν την πλατεία Υψηλών Αλωνίων με τον πεζόδρομο Τριών Ναυάρχων. Εκεί υπάρχουν δύο πόρτες...
Αυτές είναι οι είσοδοι του καταφυγίου, το οποίο αποτελείται από τρεις στοές, που συνδέονται μεταξύ τους σε σχήμα «Π». Μέσα στο καταφύγιο, που έχει έκταση περίπου 200 τ.μ., υπάρχουν πέντε μικροί θάλαμοι. Οι τοίχοι είναι κατασκευασμένοι από πέτρα.
Οι μαθητές (Ε2) πήγαν στο χώρο περπατώντας συνοδευόμενοι από τη δασκάλα της τάξης Νίνα Σταματόπουλου και το διευθυντή του σχολείου Νίκο Κοτοπούλη ο οποίος ευχαρίστησε την κα Γεροπαναγιώτη και τον κ. Βάη για την άμεση και φιλόξενη ξενάγηση, οι μαθητές της ΣΤ συνοδεύτηκαν από τους δασκάλους των τμημάτων Άννα Κόττα, Νίκο Παπαδόπουλο και την υποδιευθύντρια Εύη Μαλακάση και οι μαθητές του Ε1 από το διευθυντή του σχολείου.
-------------------------------------------
Mελέτη ΤΕΕ Πάτρας (απόσπασμα)
στα υπόγεια των ξενοδοχείων «Ματζέστικ» και «Σέσιλ», της οικίας Πραπόπουλου, στη συμβολή των οδών Κορίνθου και Γούναρη (η είσοδος υπάρχει ακόμα παραπλεύρως της κυρίας εισόδου του κτηρίου), των μύλων Τριάντη, του Αρσάκειου και του σχολικού συγκροτήματος Γλαράκη. Την τρέχουσα περίοδο τα παλαιά καταφύγια που παραμένουν ακόμα πλήρως προσβάσιμα και εν δυνάμει αξιοποιήσιμα είναι το καταφύγιο στο υπόγειο του συγκροτήματος Γλαράκη και αυτό των Υψηλών Αλωνίων".
Το καταφύγιο των Υψηλών Αλωνίων είναι ένα κτίριο μορφής «Π», αποτελούμενο από τρία τμήματα στενόμακρου σχήματος τύπου διαδρόμου, διαστάσεων μήκους («α») = 39,13 μέτρων, («β») = 30,10 μέτρων και («γ») = 39,50 μέτρων και πλάτους 2 μέτρων και πέντε χώρους μικρού εμβαδού οι οποίοι προσαρτώνται στα τμήματα «α» και «β» κατά μήκος του καταφυγίου. Στο «α» τμήμα βρίσκονται οι χώροι «1» και «2» εμβαδού «1» = 5,10 τ.μ, «2» = 8,40 τ.μ, και στο «β» τμήμα, οι χώροι «3», «4», και«5» εμβαδού «3» = 6,00 τ.μ, «4» = 8,00 τ.μ και «5» = 8,00 τ.μ. αντίστοιχα. Ο τοίχος που χωρίζει τα δωμάτια από τον κυρίως διάδρομο έχει πάχος 0,80 μέτρα και είναι χτισμένος με πλινθοπερίκλειστο σύστημα δόμησης. Πρόκειται για λίθους όχι απολύτως κανονικούς και παρεμβολή πλίνθων (τούβλα) οριζοντίως και καθέτως στους αρμούς. Το σύστημα αυτό συναντάται κατά τον 11ο και 12ο αιώνα και εξελισσόμενο φτάνει στο τυπικό πλινθοπερίκλειστο σύστημα: οι λίθοι είναι λαξευμένοι με ορθογώνιο σχήμα και χτίζονται κατά στρώσεις. Τόσο στους οριζόντιους όσο και στους κατακόρυφους αρμούς τους παρεμβάλλονται λεπτά τούβλα. Οι λαξευτοί λίθοι δεν καταλαμβάνουν ολόκληρο το πάχος των τοίχων, που χτίζονται σε συνδυασμό με απλούς αργούς λίθους "
Mαρτυρία αυτόπτη μάρτυρα (Γ.Κ.)....
" Η μητέρα μου κατέβαινε στο υπόγειο του σπιτιού μας, ενώ τα μεγαλύτερα αδέλφια μου στέκονταν στο επάνω μέρος των σκαλών Γιογκαράκη, καθώς και στις σκάλες της οδού Πατρέως και από εκεί παρακολουθούσαν τα σημεία της πόλης, όπου έπεφταν οι βόμβες . Εγώ έτρεχα στα καταφύγια, μαζί με δεκάδες άλλους ανθρώπους, όλων των ηλικιών. Καθόμασταν ο ένας δίπλα στον άλλο, σαν τις σαρδέλες. Ακούνητοι και αμίλητοι. Πολλές φορές, ιδιαίτερα την ώρα του βομβαρδισμού, κρατούσαμε ακόμα και την αναπνοή μας και τεντώναμε τα αυτιά μας, για να μπορέσουμε να καταλάβουμε πού πέφτει η βόμβα.
Οι μητέρες κρατούσαν αγκαλιά τα μωρά και προσπαθούσαν να τα καθησυχάσουν, ώστε να μην κλαίνε. Δεν μιλούσαμε μεταξύ μας, λες και φοβόμαστε πως θα ακούσουν οι εχθροί πού ακριβώς κρυβόμαστε και θα μας ρίξουν επάνω μας τη βόμβα. Μπορούσαν να περάσουν και δύο ώρες, έως ότου να σημάνει η λήξη του συναγερμού. Τότε βγαίναμε μουδιασμένοι για να γυρίσουμε στα σπίτια μας ή στις δουλειές τους ο καθένας, ως την επόμενη φορά που θα ηχούσαν πάλι οι σειρήνες και θα τρέχαμε όλοι να κρυφτούμε στο καταφύγιο. Και αυτό γινόταν συνεχώς. Όλη την ημέρα ήμασταν με τεντωμένα τα αυτιά μας, για να προλάβουμε να κρυφτούμε, ώστε να μην μας προλάβουν ακάλυπτους τα αεροπλάνα που βομβάρδιζαν».
2 από τις 7 οδηγίες χρήσης του καταφυγίου Υψηλών Αλωνίων το 1940.
1) Μη προσπαθείτε να εισέλθητε εις το καταφύγιον μετά την ειδοποίησιν του Αρχηγού αυτού ότι συνεπληρώθη ο προβλεπόμενος αριθμός ατόμων, προς αποφυγήν συνωστισμού και των εκ τούτου επικινδύνων συνεπειών.
4) Μη παραλαμβάνετε κατοικίδια ζώα εις το καταφύγιον.
