Tην Παρασκευή 7/6/2019 ώρα 7.00 μ.μ στη Αγορά Αργύρη, έγινε παρουσίαση εκπ/κών προγραμμάτων Αγωγής Υγείας σε συνεργασία με την υπεύθυνη του Τμήματος Αγωγής Υγείας Δ/νσης Π.Ε. Αχαΐας Άρτεμι Παπακωνσταντινοπούλου. και προσκεκλημένο ομιλητή τον παλιό μαθητή του σχολείου Φιλόλογο-Ποιητή Διονύση Καρατζά , ως εξής:
γ. Ξενάγηση στην έκθεση φωτογραφίας των 2 παραπάνω θεματικών ενοτήτων.
Η παρουσίαση της Ε΄ τάξης εντάχθηκε σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα Αγωγής Υγείας «Φωτο…γράφω: η ζωή στο σχολείο μέσα από το φακό των μαθητών!» που υλοποίησαν οι εκπαιδευτικοί Τζέφη Μιχαλοπούλου (υπεύθυνη ) Γιώτα Γιαννοπούλου και Μαριάννα Ξυνή με τους μαθητές της Πέμπτης. Η παρουσίαση της ΣΤ΄1 τάξης εντάχθηκε σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα Αγωγής Υγείας «Συνεργάζομαι-ερευνώ –καταγράφω την ιστορία του σχολείου μου» που υλοποίησαν οι εκπαιδευτικοί Νίκος Κοτοπούλης (υπεύθυνος), Εύη Μαλακάση και Ανδρέας Ανδρουτσόπουλος με τους μαθητές του ΣΤ1. Στις παρουσιάσεις των συνεντεύξεων μέσα από τις απαντήσεις στα 24 ερωτήματα που έθεσαν οι μαθητές αναδείχθηκαν πολύ ενδιαφέρουσες πλευρές της ιστορίας του 9ου δημοτικού αλλά και του 8ου δημοτικού τα οποία λειτουργούν μαζί από το 1933.
Η παρουσίαση των μαθητών της ΣΤ΄1 τάξης είχε στόχο να αναδείξει στιγμές της σχολικής ζωής και της ιστορίας του σχολείου από το παρελθόν βγαλμένες μέσα από μαρτυρίες παλαιών μαθητών ενώ η παρουσίαση των μαθητών της Ε΄ τάξης είχε στόχο να αποτυπώσει στιγμές της τωρινής σχολικής ζωής με το φακό και τη φαντασία των μαθητών.
Οι μαθητές είχαν την ευκαιρία αφ’ ενός να γνωρίσουν τι σημαίνει παράδοση γνώσης και ιστορίας από τους παλαιότερους και νεότερους και αφ΄ετέρου να σημειώσουν και να φανερώσουν στιγμές της σχολικής ζωής για τους πολλούς απαρατήρητες που έχουν όμως τη δική τους ξεχωριστή σημασία στην ψυχή των παιδιών.Έτσι λοιπόν με τις δύο παρουσιάσεις συναντήθηκαν στον ίδιο σχολικό χώρο το παρελθόν με το παρόν, σηματοδοτώντας το μέλλον.
Κλείνοντας ο διευθυντής του 9ου Δημοτικού Νίκος Κοτοπούλης, ανέφερε: "ευχαριστώ θερμά τους μαθητές, εκπαιδευτικούς, τους παλιούς μαθητές του σχολείου για τις σημαντικές πληροφορίες που κατέθεσαν εμπλουτίζοντας το ιστορικό αρχείο του σχολείου προσφέροντας υλικό για διδακτική χρήση με ευθύνη του δ/ντή του σχολείου, τους παρευρισκομένους γονείς και όλους όσοι συνέβαλαν στην επιτυχία της εκδήλωσης. Είναι παιδαγωγικά και διδακτικά πολύ σημαντικό για τους μαθητές μας να αναζητούν, να βρίσκουν , να συγκρίνουν, να αξιολογούν στιγμιότυπα του παρόντος και του παρελθόντος της σχολικής ζωής και να παραλαμβάνουν από τους παλιότερους εμπειρίες, γεγονότα και στιγμές της ιστορικής παράδοσης, που στην προκειμένη περίπτωση αφορά την παράδοση της ιστορίας του 9ου δημοτικού σχολείου η οποία συνδέεται αναπόσπαστα και ισότιμα από το 1933 με την ιστορία του 8ου δημοτικού σχολείου, δυο σημαντικών σχολείων της Πάτρας γνωστά σε όλους με το προσωνύμιο Σχολικό Συγκρότημα Γλαράκη".
............................................................
Η παρέμβαση του Διονύση Καρατζά στην εκδήλωση
" Yπάρχουν φράσεις, λέξεις, ακόμα και ονομασίες, που έχουν χωρέσει μέσα τους εικόνες, συναντήσεις και βιώματα πολύχρωμων συναισθημάτων. Όσο τις χρησιμοποιούμε, περνώντας τα χρόνια, αυτές αποκτούν ένα ειδικό βάρος και βάθος. Διεγείρουν από τη μια συγκίνηση, και από την άλλη γόνιμη μνήμη, που ξεπερνάει την επιθυμία επιστροφής που γεννάει η νοσταλγία. Γιατί ο χρόνος δεν έχει αξία όταν διευκολύνει να ξεχνάμε ή να ξεχνιόμαστε ή να ζούμε με αναμνήσεις ή παράπονα, αλλά όταν μετράει λάθη και ζυγίζει αλήθειες.
Μια τέτοια διάθεση με κυριεύει όσες φορές ακούω ή διαβάζω για το 9ο Δημοτικό Σχολείο Πατρών, στο οποίο φοίτησα από το 1956 έως το 1962.Ήταν δύσκολα τα χρόνια εκείνα, μετά τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο που ακολούθησε στη χώρα μας. Ζούσαμε σε ένα αυστηρό οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον που χαρακτηριζόταν από φτώχεια και στερήσεις.
Η μόνη διέξοδος για μας τα παιδιά ήταν η γειτονιά με τις αλάνες της και το σχολείο, που λειτουργούσε πρωί-απόγευμα έξι ημέρες την εβδομάδα. Σχολικές στιγμές που μας σημάδεψαν ήταν η πειθαρχία που επιβαλλόταν με την ξύλινη βέργα, τα συσσίτια με το κίτρινο τυρί και το μουρουνέλαιο, η καλλιγραφία με τον κοντυλοφόρο και το μελανοδοχείο, αλλά και η ξυλοκοπτική με τη σέγκα, το κέντημα σχεδίων σε χαρτόνια, το χρωμάτισμα των βουνών, των ποταμιών και των πεδιάδων στον γεωφυσικό χάρτη της Ελλάδας, οι εκδρομές στο Δασύλλιο με τα κεφτεδάκια, οι γυμναστικές επιδείξεις…
Αφήνοντας, όμως, τις αναμνήσεις και συγκρίνοντας το σχολείο εκείνης της εποχής με το σημερινό, στέκομαι στον κοινό τους τόπο, την αγάπη των δασκάλων προς τους μικρούς μαθητές, με διαφορετικό βέβαια, περιεχόμενο και τρόπο έκφρασης. Η αγάπη των τότε δασκάλων περιείχε την ανάγκη φυγής στο όνειρο και εκφραζόταν με αυστηρότητα και προσήλωση στον στόχο, προκαλώντας κάποτε τον φόβο.
Στους σημερινούς δασκάλους, με πλατύτερη και βαθύτερη γνώση, η αγάπη εμπνέει σεβασμό και πειθώ. Διευκολύνει την έκφραση της ελεύθερης σκέψης, του διαλόγου και της διαδραστικής δημιουργίας. Ωστόσο ,και τότε και τώρα, ελλοχεύει ο κίνδυνος της υπερβολής και του ανταγωνισμού.
Το ζητούμενο, πάντως, είναι να έχουμε σχολεία χαράς για να έχουμε αύριο ευτυχισμένους ανθρώπους και υπεύθυνους πολίτες. Και αυτό δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται οι δάσκαλοι δια μέσου της αγάπης να αποκαλύπτουν την ουσία της γνώσης - όχι μόνο τον τύπο της- και να οδηγούν τους μαθητές να ανακαλύπτουν μόνοι τους αυτό που κρύβουν μέσα τους και να διαστέλλουν την ελευθερία τους σεβόμενοι τις αξίες της ζωής. Με άλλα λόγια, να αγαπούν ό,τι ζει και να χαίρονται να ζουν. Αυτός ο στόχος ήταν και ο δικός μου καημός και αγώνας στα χρόνια που υπηρέτησα ως καθηγητής φιλόλογος σε Λύκεια της πόλης μας.
Ευχαριστώ πολύ τον διευθυντή κύριο Νίκο Κοτοπούλη και το Σύλλογο Διδασκόντων του 9ου Δημοτικού Σχολείου Πατρών, που μου έδωσαν την ευκαιρία να βρεθώ απόψε ενώπιόν σας, σ’ αυτή την όμορφη εκδήλωση και να πω λίγες σκέψεις αγάπης, έχοντας στο μυαλό μου και την καρδιά μου το Σχολείο στο οποίο έμαθα να συλλαβίζω τα όνειρά μου.
Σας ευχαριστώ πολύ ".
Διονύσης Καρατζάς
Πάτρα 7/6/2019
-------------------------------
